Kavramlar  sürekli  tekrarlanır,  söylenir  ama  üzerinde  düşünülmezse,  anlamını  yitirmeye  başlar,  tabir  caizse  yalama  olur.  Çok ve yanlış kullanılan  aletler  gibi  özelliğini  ve  faydasını  yitirir.  İnsan   beyni   düşünmeden tekrarladığı şeyleri  ezberler  ama  anlamaz.   Şiir,  ahenk ve musiki, ezberleme ve okuma çabası manayı  örter.  Bir  konunun  anlaşılması  için   okumak yetmez,  zaman,  akıl,  tefekkür,  muhakeme, mukayese  ve  emek  gerekir.  Hayırlı, doğru ve  güzel  bir   ifadeyi  çok  tekrarlayınca,   çok paylaşınca  iyi  bir  iş  yaptığımızı  zannederiz  ama  aslında  yanılırız. Çünkü  o  ifadeyi  duymuş,  söylemiş  ama  anlamamış, bu nedenle de uygulamamış   ve  çok söylenen ama  gereği yapılmayan,  ucuzlatılmış,  alelade ve yalama  bir hale  getirmişizdir. Sık sık tekrarlanan  ama gereğince  amel  edilmeyen kavramlar  inandırıcılığını  yitirir.   Zikir,  hatırlamak,  düşünmek   ve  amel  demektir.   Anlamadan  söylediği  ve  yaptığı  hiçbir  şey  insana fayda  vermez.  Aynen,  ‘ihlasla yapılmayan  ibadetlerin kişiyi  Allahtan CC  uzaklaştırması’ gibi. 
 
“Ameller  niyetlere  göredir.” ( hadis-i şerif)  buyurulmuştur. Halis  niyet ve  şuurla yapılmayan  ameller  boşa  gider. 
Rivayet  edilmiştir ki;    Hz. ömer RA, 
Ashaptan  bir kişi  Bakara  suresini    okuyunca, onun  gözünde  büyüyüp  değerlendiğini ifade  etmiş.  sebebini  de,  “çünkü  biz  öğrendiğimiz  her  ayetin  mucibince  amel  etmeye  dikkat  eder,  mesuliyetinden  korkardık”  diye açıklamıştır. 
 
“Allah’a yemin ederim, Bakara sûresini ezberlemekten beni engelleyen şey, onun hakkını yerine getiremeyeceğimden korkmamdır”  ( Hz. Ömer RA)  
 
Bu  şekilde  anlamsızlaşan  ve  içi  boşaltılan  kavramlardan  birisi de  ‘emanetleri  ehline  vermek’tir. “Emanetlerin  ehline  verilmesi  gereklidir , ehliyet  ve  liyakat  çok  önemlidir “  dediğinizde,  insanlar  neredeyse  “ tamam  tamam,  bunları  biliyoruz  zaten,    yeni  bir  şey  söyle”  derler  ama bakarsınız  uygulamada  tam  tersi  yapılır.  Ne  vahimdir  ki,  Allah CC ın  emirleri  ve Peygamberin SAS buyruklarının  asla ihmal edilemeyeceği ve  hafife  alınamayacağı  yoksa  sonuçların   ağır  felaket  ve  musibetler  olacağı   sanki  unutulmuştur. Belki  hemen  göklerden  başımıza  taş  yağmaz,  toplumu açlık ve  amansız  hastalıklar sarmaz  ama  ondan  çok  daha  kötüsü,  cehalet,  gaflet  ve ahlaksızlık  sarar. Yapılan hayırlı işler  ve  salih  ameller  boşa  gider.  Allahın CC  emirlerini  bilmemek  veya  yanlış  anlamak  mazeret  değildir. 

“Ey iman edenler! Sesinizi peygamberin sesinden daha fazla yükseltmeyin, (yani şahsi görüş ve tercihleriniz, peygamber buyruklarının üstüne çıkmamalıdır.) Birbirinizle yüksek sesle konuştuğunuz gibi, O'na yüksek sesle hitap etmeyin. Yoksa bütün güzel ve iyi işleriniz, siz farkında olmadan bilmediğiniz ve anlamadığınız bir sebeple boşa gidebilir.” (Hucurat,2) 

 
Bir inanç,  düşünce sistemi  veya   bir  cemaata,  gruba  yapılabilecek  en  büyük  kötülük,  o  sistemin mensubu  ve  temsil etme  konumunda  olan  ancak   akıl,  bilgi  ve  ahlaken  yetersiz  kişilere  yetki  verilmesidir.  Diğer bir  ifadeyle  emanetleri  ehil  olmayanlara  vermektir.  Çok  tekrarlandığı  ve  düşünülmediği  için  insanların  duyarsızlaştığı  ve  anlamamaya  başladığı  bu  söz  aslında   kendisini  müslüman  olarak  tanımlayan   insanlar  için   her şeyden  öncelikli ve önemlidir. 

Müslümanlar,  Allahın CC  dininin temsilcileridir.   Bunun sorumluluğunu 

idrak etmek   zorundadırlar. İslama  ve  şeriata  aykırı  her  söz ve hareketleri onların  sicilinde  kara  bir  lekedir.  Emanetlerin ehline verilmesi,  adaletle  hükmedilmesi  ve   buna benzer,  islamın  özünü  teşkil  eden  bir çok  ifade  ne yazık ki  yaygın  ve  müzmin  hale  gelen  toplumsal  cehalet   nedeniyle  anlaşılmaz  ve  önem  verilmez   hale  getirilmiştir.  Bir  evdeki  ışıkları  teker  teker  kapatırsanız, karanlıkta  kalmanız  kaçınılmaz olur. 

 
Gerçekte  Allah CC  ve  Resululün SAS  önemsiz  ve  anlaşılmaz  hiçbir  ifadesi  yoktur. 
 “Allah  size,  emanetleri   mutlaka ehline vermenizi ve insanlar  arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emrediyor. Doğrusu Allah, bununla size ne güzel öğüt veriyor! Şüphesiz ki Allah hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir” (Nisâ, 58). 

Allahın CC  her  sözü  tartışılmaz bir  emirdir.  bahanesi, mazereti, ihmal,  tevil  ve   tavizi  yoktur. 

Bunlara   karşı  gelenler,  yani yerine  getirmeyenler,  ihmal  edenler  ve  ihmaline göz  yumanlar  sonuçlarına  katlanır.  Ya  hemen,  ya da  vakti  gelince. 

“ bu, onların Allah ve Resulüne  karşı  gelmeleri  yüzündendir. kim  Allah  ve  Resulüne karşı  gelirse  bilsin ki Allahın  azabı  çok  şiddetlidir.” (Enfal,13) 

Mirzahan HIZAL